Kώστας Γ. Καρυωτάκης - Αποκριάτικο

Με ξέσκεπα τα στήθια, με κρυμμένα
τα μάγουλα στη μάσκα, τριγυρίζουν
οι βλάχες, οι κοντέσες, και χαρίζουν
ολούθε χαμογέλια ονειρεμένα.

Πιερότοι κι αρλεκίνοι, μ' αναμμένα
τα μάτια τους, τις γύμνιες αντικρίζουν
και --απόκριση στα γέλια-- πλημμυρίζουν
τη γλύκα πα' στα χείλια τα βαμμένα,

τη γλύκα του φιλιού. Κάποιος ιππότης
με μια που 'ναι ντυμένη σα δεσπότης
--παράξενο ζευγάρι-- σιργιανάει.

Κι ο διάολος μες στου ντόμινου τ' ατλάζι
φιλιά μ' εν' αγγελούδι σαν αλλάζει,
ουρλιάζοντας τη μαύρη ουρά κουνάει.

*Απορρίφτηκε από το Νουμά στις 17.01.1915.
Δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα: Ελλάς: 25.01.1915 (Η΄, 618) και Παρνασσός: 25.01.1915 (Ε΄, 250)

Αριστομένης Λαγουβάρδος - Αν μπορούσα...

Αν μπορούσα από την αρχή
να ζήσω ξανα μια ζωή καινούρια,
με την πείρα που έχω κερδίσει
όλα αυτά τα χρόνια,
θα ήθελα να ήμουν αργός στις κινήσεις,
για να μπορώ να παρατηρώ καλλίτερα
στη διαδρομή.
Γιατί ο κόσμος είναι ένα βιβλίο και εγώ
δε θέλω να βλέπω μονάχα το εξώφυλλο.

Θα απολάμβανα τη συγκίνηση,
του να ανακαλύπτω κάθε φορά
το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσω.
Θα πήγαινα αργά, για να δίνω ονόματα
στους σκύλους, στις γάτες, στα δένδρα,
στις γωνιές, στα χαλάσματα.