Γιάννης Ρίτσος–Ρωμιοσύνη III

Δῶ πέρα ὁ οὐρανὸς δὲ λιγοστεύει οὔτε στιγμὴ τὸ λάδι τοῦ ματιοῦ μας
δῶ πέρα ὁ ἥλιος παίρνει πάνω του τὸ μισὸ βάρος τῆς πέτρας ποὺ σηκώνουμε πάντα στὴ ράχη μας

Σε τόπο ξερό - Μαρία Λαϊνά

Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή , Σε τόπο ξερό. Ποιήματα 1970 – 2012 της Μαρίας Λαϊνά.
Σε τόπο ξερώ απλώνω τον κήπο µου έως ότου γεµίσει το στόµα µου γέλιο.
...Παρά τα βραβεία και τις διακρίσεις, ελπίζω ότι η ποίηση θα συνεχίσει να µε θεωρεί αντίπαλό της, όπως κι εγώ εκείνη, και οι δύο, εντέλει, θύµατα του χρόνου, που εγώ, έστω παραστρατηµένα απαισιόδοξη, πιστεύω ότι, ανέµελος αυτός, θα µας σαρώσει όλους.
Αν έχω να προσθέσω κάτι, είναι αποσπάσµατα από τις δέκα βιβλικές εντολές, που ισχύουν, νοµίζω, και σαν παραινέσεις προς καταξιωµένους και επίδοξους ποιητές:
- Εγώ είµαι Κύριος ο Θεός σου (…). Μη έχεις άλλους θεούς πλην εµού.

Σαν σήμερα, 27 Φεβρουαρίου 1943 φεύγει από τη ζωή ο Κωστής Παλαμάς

Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, από τις σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νέου Ελληνισμού. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής «γενιάς του 1880»

Από ξύλο και ασήμι - Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορεί το βιβλίο Από ξύλο και ασήμι της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου.
To 1522 μέσα στο απόρθητο κάστρο της Ρόδου, κάτω από την απειλή των πολυάριθμων Τούρκων, η ζωή δεν κοστίζει τίποτα. Ο κόσμος, ιππότες και απλοί πολίτες, ξεκινούν τη μέρα τους χωρίς να ξέρουν αν θα τους βρει η νύχτα, συνεχίζουν όμως να ζουν και να ερωτεύονται, παρά την αγριότητα που ξεχύνεται καταπάνω τους σαν καταιγίδα. Ενώ η πείνα, η προδοσία και ο θάνατος κυριαρχούν, φέρνοντας την ήττα των χριστιανών, ένας καλόγερος προσπαθεί να διαφυλάξει μια πολύτιμη εικόνα της Παναγίας, αγνοώντας τον κίνδυνο που τον περικυκλώνει. Τέσσερις αιώνες αργότερα. Τώρα, οι κάτοικοι του όμορφου νησιού ανεβαίνουν έναν διαφορετικό γολγοθά – αυτόν του φασισμού. Η ανηφόρα είναι δύσκολη, αλλά αντέχουν, αν και ζουν σε μια ζοφερή αβεβαιότητα. Ο κλοιός όλο και σφίγγει, σαν ένα μουσικό ρόντο, που ενώ είναι το ίδιο, η έντασή του αυξάνει μέχρι να φτάσει στην κορύφωση.

Σαν σήμερα, 26 Φεβρουαρίου 1802 γεννιέται ο Βίκτωρ Ουγκώ.

   Ο Βίκτωρ Ουγκώ (26 Φεβρουαρίου 1802 – 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.
Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του Lettre à une femme (Γράμμα σε μία γυναίκα): "Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!" (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ως ο μεγαλύτερος Γάλλος συγγραφέας του άμεσου μετεπαναστατικού περιβάλλοντος, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.

Κική Δημουλά – Μια μετέωρη κυρία

Βρέχει...
Μία κυρία ἐξέχει στὴ βροχὴ
μόνη
πάνω σ᾿ ἕνα ἀκυβέρνητο μπαλκόνι.
Κι εἶναι ἡ βροχὴ σὰν οἶκτος
κι εἶναι ἡ κυρία αὐτὴ
σὰν ράγισμα στὴ γυάλινη βροχή.
Τὸ βλέμμα της βαδίζει στὴ βροχή,
βαριὲς πατημασιὲς καημοῦ
τὸν βρόχινό του δρόμο
γεμίζοντας. Κοιτάζει...
Κι ὅλο ἀλλάζει στάση,
σὰν κάτι πιὸ μεγάλο της,
ἕνα ἀνυπέρβλητο,
νά ῾χει σταθεῖ
μπροστὰ σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ κοιτάζει.
Γέρνει λοξὰ τὸ σῶμα
παίρνει τὴν κλίση τῆς βροχῆς

Τζάκι Κέι - Τρομπέτα

Το μυθιστόρημα «Τρομπέτα» της Τζάκι Κέι, (Jackie Kay) που έλαβε το Βραβείο Guardian Fiction 1998, αφορά μια συγκινητική ιστορία για θέματα αυτοπροσδιορισμού, έρωτα και αγάπης. Η συγγραφέας ψάχνει την αλήθεια πίσω από το ψέμα και την πραγματική ουσία των ανθρώπινων σχέσεων χωρίς ψυχαναλυτικές προεκτάσεις.
Στο πρώτο της μυθιστόρημα, η Τζάκι Κέι εμπνεύστηκε την ιστορία από τη ζωή του Μπίλυ Τίπτον, Αμερικανού μουσικού της τζαζ που έζησε σχεδόν πενήντα χρόνια ως άντρας ενώ ήταν γυναίκα, κυνηγώντας την καταξίωση στον ανδροκρατούμενο μουσικό κόσμο του 1950. Η δήλωση του θετού του γιου, «πάντα ήταν ο πατέρας μου», συγκίνησε την Κέϊ και έτσι στράφηκε στη συγγραφή του βιβλίου. Σε αυτό περιγράφει ένα καλά κρυμμένο μυστικό για τον μυθοπλαστικό ήρωα, θρυλικό τρομπετίστα της τζαζ μουσικής, Τζος Μούντι. Μια σειρά συγκλονιστικών αλλαγών έρχονται για το θετό γιο του, όταν μαθαίνει μετά το θάνατο του πατέρα του, ότι στην πραγματικότητα υπήρξε γυναίκα που ζούσε ως άντρας.

Ευτυχώς… άνεργος;

Στο Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου πραγματοποιείται την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου, η παρουσίαση του βιβλίου «Ευτυχώς Άνεργος!» του Πολύδωρου Στελλάτου.

Το βιβλίο «Ευτυχώς Άνεργος!» του Πολύδωρου Στελλάτου έρχεται για ανατρέψει τον τρόπο με το οποίο αντιλαμβανόμαστε την αλλαγή στο σκηνικό εργασίας. Περιγράφει την οδυνηρή εμπειρία αυτή, αλλά παρουσιάζει και την επόμενη μέρα και προτείνει τα κατάλληλα εργαλεία, ώστε να κερδίσει κάποιος το χαμένο έδαφος.

Ο συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, φιλοδοξεί να βοηθήσει τον αναγνώστη να αλλάξεις στάση, να αξιοποιήσει όλα τα ταλέντα του και να αφήσει πίσω τα αδιέξοδα. Με επισημάνσεις, ιδέες και προτάσεις θέλει να δείξει ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι ανάκαμψης και δημιουργίας αρκεί να σκεφτεί κανείς ψύχραιμα και ευρηματικά.

Στην παρουσίαση του βιβλίου θα μιλήσουν ο Βασίλης Τραυλός, Υπ. Επιχειρησιακής Ανάπτυξης, Intrasoft A.E., η Μαρία Βυτινίδου, Ιδρύτρια, επιχειρηματίας «Athens Fashion Club», ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος, Γραφίστας και ο συγγραφέας Πολύδωρος Στελλάτος, εκπαιδευτικός, σύμβουλος, επιχειρηματίας & συγγραφέας του βιβλίου.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπασωτηρίου

Νίκος Καρούζος - Ῥομαντικὸς ἐπίλογος

Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε
παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων
ἢ ἔστω μνημόσυνα.
Ὅταν δὲν ἔχετε
μαντέψει τὴ δύναμη
ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη
ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.
Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα
χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε
τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.
Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια
ὁ Νοστράδαμος.
Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ
στὴν Ἀποκαθήλωση.
Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.

Γιάννης Ρίτσος–Ρωμιοσύνη II

Κάθε ποὺ βραδιάζει μὲ τὸ θυμάρι τσουρουφλισμένο στὸν κόρφο τῆς πέτρας
εἶναι μία σταγόνα νερὸ ποὺ σκάβει ἀπὸ παλιὰ τὴ σιωπὴ ὡς τὸ μεδούλι
εἶναι μία καμπάνα κρεμασμένη στὸ γέρο-πλάτανο ποὺ φωνάζει τὰ χρόνια.
Σπίθες λαγοκοιμοῦνται στὴ χόβολη τῆς ἐρημιᾶς
κ᾿ οἱ στέγες συλλογιοῦνται τὸ μαλαματένιο χνούδι στὸ πάνω χείλι τοῦ Ἁλωνάρη
- κίτρινο χνούδι σὰν τὴ φούντα τοῦ καλαμποκιοῦ καπνισμένο ἀπ᾿ τὸν καημὸ τῆς δύσης.

Κική Δημουλά - Έρεβος

Σκύβοντας πάνω
ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση
στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.

Γιάννης Ρίτσος–Ρωμιοσύνη I

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.
Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή,
σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,
σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.
Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.

Παραλληλισμοί - Νίκος Καββαδίας

Τρία πράματα στὸν κόσμο αὐτό, πολὺ νὰ μοιάζουν εἶδα.       Τὰ ὁλόλευκα μὰ πένθιμα σχολεῖα τῶν Δυτικῶν,
τῶν φορτηγῶν οἱ βρώμικες σκοτεινιασμένες πλῶρες
καὶ οἱ κατοικίες τῶν κοινῶν, χαμένων γυναικών.

Ἔχουνε μία παράξενη συγγένεια καὶ τὰ τρία
παρ᾿ ὅλη τὴ μεγάλη τους στὸ βάθος διαφορά,
μὰ μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατὶ τοὺς λείπει
ἡ κίνηση, ἡ ἄνεση τοῦ χώρου καὶ ἡ χαρά.

Από την ποιητική συλλογή Μαραμπού

Οδυσσέας Ελύτης - Το Μονόγραμμα (απόσπασμα)

 Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’  ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς;
Είμ’εγώ που φωνάζω κι ειμ’ εγώ που κλαίω. Μ’ ακούς
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ ακούς

Σαν σήμερα, 18 Φεβρουαρίου 1883 γεννιέται ο Νίκος Καζαντζάκης

Μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος, φιλόσοφος και πολιτικός. Ένα από τα μεγάλα κεφάλαια της νεοελληνικής λογοτεχνίας, με τεράστιο σε όγκο, αλλά και σε ευρύτητα έργο. 
Κέρδισε παγκόσμια φήμη μεταθανάτια από τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη τού μυθιστορήματός του Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά από τον Μιχάλη Κακογιάννη το 1964.
Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ο πιο μεταφρασμένος σύγχρονος έλληνας συγγραφέας.

Σαν σήμερα, 16 Φεβρουαρίου 1907 γεννιέται ο Άγγελος Τερζάκης

Σημαντικός έλληνας πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Εντάσσεται στη λεγόμενη «γενιά του ‘30», που έφερε τον αέρα της ανανέωσης στα ελληνικά γράμματα.

Καρυότυπος - Άκης Παπαντώνης

Από τις εκδόσεις Κίχλη κυκλοφορεί το βιβλίο Καρυότυπος  του Άκη Παπαντώνη. Ο N., ένας τριαντάχρονος μοριακός βιολόγος, μετακομίζει από την Αθήνα στην Οξφόρδη για να εργαστεί σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα . Εκεί, ξένος μεταξύ ξένων, χρησιμοποιεί τα πειράματά του για να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασανίζουν: Είναι η γονεϊκή στοργή εγγενές ή επίκτητο χαρακτηριστικό; Είναι η μοναξιά επιλογή ή αναπόδραστη ανθρώπινη συνθήκη; Πότε απαλλάσσεται κανείς από το βάρος των πρώτων βιωμάτων;
Η αφήγηση , διατρέχοντας τον καρυότυπο του Ν., περιγράφει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που παραμένει παρατηρητής της ζωής του και  ξεχνά να τη ζήσει. Kινούμενος χωρίς πυξίδα σε μια πόλη την οποία αρνείται να γνωρίσει, ο ήρωας αναμετράται με τις ρίζες του, με τη χώρα στην οποία ζει και τη χώρα από την οποία προέρχεται, με τη γλώσσα,

Σαν σήμερα, 15 Φεβρουαρίου 1835 γεννιέται ο ποιητής και πεζογράφος Δημήτριος Βικέλας.

Συγγραφέας, έμπορος και αθλητικός παράγων, που υπηρέτησε με επιτυχία, τόσο τον Κερδώο, όσο και τον Λόγιο Ερμή.

Κ.Π. Καβάφης - Απ' τες Eννιά

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθησα εδώ. Καθόμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμησε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή - τι τολμηρή ηδονή!
Κ' επίσης μ' έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

19ο Παζάρι Βιβλίου στην Πλατεία Κοτζιά

Με κεντρικό σύνθημα «Δικαίωμα στην ανάγνωση!», ανοίγει, την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015, το19ο Παζάρι Βιβλίου για να υποδεχθεί χιλιάδες βιβλιόφιλους, γυναίκες, άντρες, έφηβους και παιδιά.
Η συνάντηση αναγνωστριών/ών  και βιβλίων  πραγματοποιείται στην Πλατεία Κοτζιά (Εθνικής Αντίστασης) τού Δήμου Αθηναίων, με θέα το νεοκλασικό Δημαρχείο της Πόλης.
Η Μεγάλη Τέντα του Βιβλίου, μοντέρνα, ζεστή και φιλική, θα  υποδεχθεί τις /τους μεγάλες/ους και μικρές/ούς επισκέπτες με τα ξύλινα σπιτικά της πατώματα.
Οι πάγκοι τους δεν θα’ ναι "μουντοί", καθώς είναι κατασκευασμένοι από φωτεινό διαφανές βιομηχανικό υλικό. Έτσι, η αίσθηση που θα αποκομίσει το βιβλιόφιλο κοινό, είναι ότι βρίσκεται στο δικό του φιλικό βιβλιοπωλείο.
Στο φετινό 19ο Παζάρι του Βιβλίου, σ' ένα από τα πιο δυνατά περάσματα της πρωτεύουσας, οι τιμές θα πέσουν έως και 70% και θα έχουν σημείο εκκίνησης το μισό ευρώ (0,50).
Είναι, αν θέλετε, η λαϊκή πολιτική του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου και του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, για να βρεθεί το βιβλίο σε κάθε αθηναϊκό - και γιατί όχι; - σε κάθε ελληνικό ράφι βιβλιοθήκης.

Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια - Αλκυόνη Παπαδάκη

Από τις εκδόσεις Καλέντη κυκλοφορεί το παιδικό βιβλίο  της Αλκυόνης Παπαδάκη, Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια.
Η νεαρή Ολάνθη προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε μια κοινωνία αντιθέσεων, εκεί όπου η σκληρότητα στέκεται δίπλα στη φιλευσπλαχνία, το γέλιο έρχεται μαζί με το δάκρυ, το μίσος φωλιάζει πλάι στην αγάπη. Κουβαλώντας ένα παρελθόν που ακόμη και η ίδια αγνοεί και με μοναδικό στήριγμά της τη φίλη της Μαλαματένια, ζει και ελπίζει σε έναν κόσμο γεμάτο δεινά.
Πολυάριθμα πρόσωπα και ζωές που διασταυρώνονται δημιουργούν μια συνεχή αλληλουχία αφηγήσεων. Ο κάθε ήρωας εξομολογείται τη δική του ιστορία, αλλά και τη δική του εκδοχή που διαφοροποιεί τα γενόμενα, συνθέτοντας ένα μυθιστόρημα που καθρεφτίζει έναν ολόκληρο κόσμο που ζει και ενεργεί σε μια εποχή σε βαθιά αξιακή κρίση.

Κ.Π. Καβάφης - Αδύνατα

Μία χαρά υπάρχει πλην ευλογητή
μία παρηγορία εν αυτή τη λύπη.
Aπό το τέλος τούτο πόσοι συρφετοί
λείπουν χυδαίων ημερών, πόση ανία λείπει!

Είπεν είς ποιητής· «Είναι αγαπητή
η μουσική που δεν δύναται να ηχήσει».
Κ’ εγώ θαρρώ ότι η πλέον εκλεκτή
είν’ η ζωή εκείνη που δεν δύναται να ζήσει.

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923, Ίκαρος 1993)

Γράμμα για τον Νίκο Καββαδία…

Γράμμα που διάβασε ο ναύτης Χρήστος Παντελίδης
για το Νίκο Καββαδία στην κηδεία του
στις 11 Φεβρουαρίου του 1975

Αγαπημένε μας σύντροφε ποιητή,
Ο χθεσινός άνεμος έφερε σε μας τους ναυτεργάτες
το πιο θλιβερό ραπόρτο.
Το φορτηγό που περίμενες να σε πάρει, καθυστέρησε.
Είναι τραβερσωμένο καταμεσής του ωκεανού, ζωσμένο πούσι.

Στα ποστάλια τέλειωσαν τα ματσακονίσματα.
Οι ναύτες κρεμασμένοι στις σκαλωσιές βάφουν τις άγκυρες,
τραγουδώντας τα δικά σου τραγούδια.
Οι καπετάνιοι δοκιμάζουν τη μπουρού.

Σαν σήμερα, 10 Φεβρουαρίου 1975 φεύγει από κοντά μας ο Νίκος Καββαδίας…

Ο λογοτέχνης Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910 στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας. Ο πατέρας του, Χαρίλαος, είχε τη ρωσική υπηκοότητα και διατηρούσε επιχείρηση εισαγωγών - εξαγωγών. Η μητέρα του, Δωροθέα, ήταν κεφαλλονίτικης καταγωγής.

Κώστας Ουράνης - Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος.
Στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία.
Θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να `ρθει ο αστυνόμος.
Θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ’ τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά,
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ’ αυτός έχει πεθάνει!».

Κ.Π. Καβάφης - Ας φρόντιζαν

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·
τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).
Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Σαν σήμερα, 8 Απριλίου του 1798 γεννιέται ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός

Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798 στη Ζάκυνθο, ως εξώγαμο τέκνο του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη.

Έτος Μανόλη Αναγνωστάκη το 2015 στη Θεσσαλονίκη

"Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν/ Για το σπίτι που χτίστηκε/ Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν/ Για τα πλοία που άραξαν/ Για τη μάχη που κερδήθηκε/ Για τον άσωτο που επέστρεψε/ Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια".

Κ.Π. Καβάφης - Όποιος απέτυχε

Όποιος απέτυχε, όποιος ξεπέσει
τι δύσκολο να μάθει της πενίας
την νέα γλώσσα και τους νέους τρόπους.
Εις τ’ άθλια ξένα σπίτια πώς θα πάει! —
με τι καρδιά θα περπατεί στον δρόμο
κι όταν στην πόρτα εμπρός βρεθεί πού θά ’βρει
την δύναμι ν’ αγγίξει το κουδούνι.
Για του ψωμιού την ποταπήν ανάγκη
και για την στέγη, πώς θα ευχαριστήσει!
Πώς θ’ αντικρίσει τες ματιές τες κρύες
που θα τον δείχνουνε που είναι βάρος!
Τα χείλη τα υπερήφανα πώς τώρα
θ’ αρχίσουν να ομιλούνε ταπεινά·
και το υψηλό κεφάλι πώς θα σκύψει!
Τα λόγια πώς θ’ ακούσει που ξεσκίζουν
τ’ αυτιά με κάθε λέξι — κ’ εν τοσούτω
πρέπει να κάμνεις σαν να μην τα νιώθεις
σαν να ’σαι απλούς και δεν καταλαμβάνεις.

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923, Ίκαρος 1993)

Τίτος Πατρίκιος – Όταν κοπάζει ο θόρυβος 2

Φιλίες κι έρωτες συντριμμένοι,               οικτρά ναυάγια σχέσεων
που πίστεψα ιδανικές,                      κουρέλια ανθρώπινης ζεστασιάς-
κι είναι πια τόσο μάταιο ν’ αναζητάω αιτίες,
να επανέρχομαι σ’ ευθύνες, ν’ αντιδικώ με τους νεκρούς μου,όταν κι εγώ συνέργησα στο θάνατό τους, όταν κι εγώ
έτσι νεκρός που σάπισε και βρώμισε απόμεινα γι’αυτούς…
Όλους μας έφθειρε η ανέξοδη αγάπη.

(Μαθητεία Ξανά 1959-1962)

Σαν σήμερα, 8 Φεβρουαρίου 1980 φεύγει από τη ζωή ο Νίκος Ξυλούρης

Ο «Αρχάγγελος της Κρήτης» γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγια Ρεθύμνου. Ήταν μόλις πέντε ετών, όταν στις 13 Αυγούστου του 1941 οι γερμανοί κατακτητές εισέβαλαν στο χωριό του και το έκαψαν. Οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες στην κοιλάδα του Μυλοποτάμου, για να επιστρέψουν στον τόπο τους τρία χρόνια αργότερα, μετά την απελευθέρωση.
Τα πρώτα χρόνια στα κατεστραμμένα Ανώγια είναι φτωχικά και δύσκολα για την οικογένεια του Νίκου Ξυλούρη, όπως και για όλους τους συγχωριανούς του. Ο ίδιος φεύγει για το Ηράκλειο, για να μάθει γράμματα. Το σχολείο, όμως, του είναι μάλλον αγγαρεία και ήδη έχει δείξει την κλίση του στη μουσική.
Μια μέρα βλέπει έναν συγγενή του να παίζει λύρα κι από τότε του καρφώνεται η ιδέα να μάθει αυτό το όργανο. Οι αντιρρήσεις του πατέρα του κάμπτονται από τον δάσκαλό του, που αναγνώρισε από νωρίς το ταλέντο του. Έτσι, σε ηλικία μόλις 10 ετών, αποκτά την πρώτη του λύρα, σταματά το σχολείο στην Γ’ Δημοτικού και μετά από ενάμιση χρόνο μαθητείας δίπλα στον λυράρη Λεωνίδα Κλάδο, ξεκινά να βγάλει το ψωμί του παίζοντας σε γάμους, βαφτίσια και γιορτές, σ’ όλη την Κρήτη.

Ναπολέων Λαπαθιώτης - Εκ βαθέων

Λυπήσου με, Θε μου, στο δρόμο που πήρα,
χωρίς, ως το τέλος, να ξέρω το πώς,
–χωρίς να’ χω μάθει, με μια τέτοια μοίρα,
ποιο κρίμα με δένει, και ποιος ο σκοπός!
Λυπήσου τα χρόνια που πάνε χαμένα,
προτού η νύχτα πάλι βαριά ν’ απλωθή,
ζητώντας τους άλλους, ζητώντας και μένα,
ζητώντας εκείνο που δε θα βρεθή!
Λυπήσου όλα κείνα που πάνε του κάκου,
γιατί έτσι τους είπαν πως είναι γραφτό,
και γίνουνται χώμα, στα βάθη ενός λάκκου,
χωρίς να γυρέψουν το λόγο γι’ αυτό!

Σαν σήμερα, 7 Φεβρουαρίου 1812 γεννιέται ο Κάρολος Ντίκενς

Άγγλος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο κορυφαίος μυθιστοριογράφος, που ανέδειξε η βικτωριανή Αγγλία κι ένας από τους σπουδαιότερους σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπήρξε από τους σφοδρότερους επικριτές τόσο των ταξικών διαιρέσεων της αγγλικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, όσο και της τεράστιας φτώχειας, την οποία σήμανε για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού η Βιομηχανική Επανάσταση.

Κική Δημουλά - Η Ανατροπή του Εύλογου

Προσπάθησε Θεέ μου να θυμηθείς που έκρυψες
το πόρισμα εκείνου του μεγάλου ατυχήματος.
Εμβάθυνα όπου εντόπισα θαμμένα
συντρίμμια λογικής
κι εκτός απ' του παράλογου τους έλικες
που ακόμα περιστρέφονταν ταχείς
άλλην εξήγηση δε βρήκα.
Θέλω να καταλάβω πως ανετράπη τότε ο κανόνας
κι επήλθε για τον άνθρωπο εκείνο το μοιραίο
κατ' εξαίρεσιν.
Τί έγινε; Ο δρόμος ήταν ίσιος.
Τις άγριες μεταξύ τους άναρχες διαφορές
όταν σου ξεπετάχτηκαν κρυμμένες
πίσω απ' την μακάρια την παραδείσια ισότητα
των ανθέων των ανθέων και των λουλουδιών

Μαγική συνάντηση ποίησης, μουσικής και ερμηνείας...

Μαρία Πολυδούρη - Κοντά σου

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι άνεμοι
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως
Στου νου μας τη χρυσόβεργη ανέμη
ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός

Κοντά σου η σιγαλιά σαν γέλιο μοιάζει
Που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά,
κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σαν λουλούδι
κι ανύποπτα περνά μες στη ζωή
Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σαν χνούδι,
σα χάδι, σαν δροσούλα σαν πνοή

Χρόνος Άρρεν, Σώμα Θήλυ: O Τελευταίος Ερωτικός

Οι Εκδόσεις Κέδρος, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και ο Ιάσονας Σίγμα σας προσκαλούν στην ποιητική εκδήλωση Χρόνος Άρρεν, Σώμα Θήλυ: O Τελευταίος Ερωτικός με αφορμή την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Ιάσονα Σίγμα Χρονόσωμα την Τετάρτη, 11 Φεβρουαρίου 2015 στο βιβλιοπωλείο Επι Λέξει.

Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι - Oscar Wilde

Από τις εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφορεί το βιβλίο Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι του Oscar Wilde.
Η προσωπικότητα του Ντόριαν Γκρέιείναι ένας συνδυασμός τόσων αντιθέσεων που μετά βίας μπορούμε να τις καταλάβουμε. Είναι καλός και συγχρόνως κακός· όμορφος και συγχρόνως ειδεχθής· αψεγάδιαστος και συγχρόνως τρομερά επιλήψιμος. Το πιο σημαντικό όλων: είναι κυριολεκτικά δύο σε ένα – είναι αυτός που είναι, μια ζώσα ύπαρξη και συγχρόνως ένα πορτραίτο, μια ορατή αντανάκλαση της ψυχής του.
Το ζήτημα είναι ότι ο Ντόριαν δεν είναι ο μόνος που έχει μια στρεβλή άποψη για την αληθινή ομορφιά. Γνωρίζει καλά ότι και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να μπερδεύουν την εξωτερική εμφάνιση με την εσωτερική ομορφιά και γι’ αυτόν τον λόγο όσο μπορεί να βγάζει μια εικόνα αμαρτωλού προς τα έξω τόσο μπορεί να αμαρτάνει ελεύθερα. Είναι αλήθεια πως φοβερές φήμες πλανώνται γύρω από το όνομά του,

Κωστής Παλαμάς - Τὸν πόνο σου...

 

Τὸν πόνο σου ἐδῶ πέρα μὴ τὸν παρατᾶς,
μὲ μιὰ φροντίδα μητρικὴ ταξίδεψέ τον,
ὅπου ζωή, ὅπου ὄνειρο, στὰ μακρινὰ καὶ στὰ ψηλά·
καὶ πήγαινέ τον ὕστερα καὶ ριζοφύτεψέ τον
ἐκεῖ στὴ χώρα τὴν κατανάκρη τοῦ ἀμίλητου·
στὰ μάτια του συμμάζωξε καὶ θάψε τὴ φωνή του,
κι ἀνίσως δὲ βαστάξουνε τὰ μάτια του καὶ κλείσουνε,
κλεῖσε κ᾿ ἐσὺ τὰ μάτια σου καὶ πέθανε μαζί του.

Ἡ ἀσάλευτη ζωή, 1904
Ἅπαντα, τόμ. Γ´, σελ. 158

Κική Δημουλά: «Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας»...

«Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ” ένα πολύ γόνιμο παράπονο…
  Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ' αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα...».                                                                 

Νίκος Καββαδίας - Γραμμα στον ποιητη Καισαρ Εμμανουηλ

"Φαίνεται πια πως τίποτα - τίποτα δεν μας σώζει..."
ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.

Bazaar βιβλίου στον Πολυχώρο Μεταίχμιο και στο Οξυγόνο

Από Πέμπτη, 5 Φεβρουαρίου έως και το Σάββατο, 7 Φεβρουαρίου 2015, σας περιμένουμε στον Πολυχώρο Μεταίχμιο στην Αθήνα και στο Οξυγόνο στη Θεσσαλονίκη για ένα τριήμερο μοναδικών προσφορών

Nικηφόρος Bρεττάκος - Βραδιάζει

 

Βραδιάζει στόν κόσμο, τά παράθυρα κλείνουν
ἀνάβει τό φῶς καί τό ξένο δωμάτιο γίνεται
ὁ κόσμος. Τά λίγα βιβλία μου πᾶνε
κ’ ἔρχονται τότε, διασχίζουν τό χῶρο,
σά νἆναι πρόσωπα φιλικά πού στά χέρια τους
κρατᾶνε ψωμί, νερό φροῦτα, φάρμακα.
Κ’ ἕνα ἀπ’ ὅλα τή νύχτα, ἀνοιχτό στίς σελίδες
πού κλείνουν τά μάτια μου, μένει κοντά μου,
στήν κουβέρτα μου πάνω– φύλακας ἅγγελος
πού ἕπεσε μπρούμυτα κι ἀκούει τήν καρδιά μου.

Από "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ" (2ος τόμος) και την ενότητα ΡΙΕΤ’Α

Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων - Ζαν Μισέλ Γκενασιά

Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορεί το βιβλίο, Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων του Ζαν Μισέλ Γκενασιά σε μετάφραση τηςΦωτεινής Βλαχοπούλου.
Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας τού "Balto", ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφέρ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη Λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του "Balto", όπου συχνάζουν επίσης ο Ζοσέφ Κεσέλ και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επιπλέον, τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει.

Σαν σήμερα, 2 Φεβρουαρίου 1853 γεννιέται ο Γεώργιος Σουρής

Έλληνας σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης, πολύ δημοφιλής στο κοινό της εποχής του, κυρίως χάρη στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ο Ρωμηός, την οποία εξέδιδε από το 1883 έως το 1918.

Το Πάτημα του Έλληνα - Ελένη Σβορώνου

Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορεί το βιβλίο της Ελένης Σβορώνου  με τίτλο Το Πάτημα του Έλληνα.
«Το κρύο είναι τσουχτερό αυτό το χειμωνιάτικο απόγευμα. Τα δυο αδέρφια χώνονται μέσα στα χοντρά πανωφόρια τους και βγαίνουν στα σοκάκια της Τρίγλιας. Η Κατερίνα ακολουθεί το Χρυσόστομο χωρίς να κάνει άλλες ερωτήσεις. Μέσα της τον καταλαβαίνει. Δεν μπορεί να το εξηγήσει, αλλά ο Χρυσόστομος δε μοιάζει με κανέναν τους. Είναι παιδί - τι παιδί, άντρας πια - που ξέρει τι θέλει. Λες και το ήξερε από την ώρα που γεννήθηκε. Και στα παιδικά παιχνίδια τους και στην τρέλα και στις αταξίες πρώτος ήταν, αλλά πώς γινότανε κι ο λόγος του, η στάση του είχανε άλλη βαρύτητα. Διάβαζε κι ήτανε καλός μαθητής. Αλλά κι άλλοι είναι καλοί μαθητές. Αλλά ο Χρυσόστομος είχε μια διαφορά. Μάθαινε για να απαντήσει στα ερωτήματά του. Μάθαινε για εκείνον. Σκασίλα του, σκεφτόταν η Κατερίνα, για το δάσκαλο και τις εξετάσεις. Μελετούσε για να απαντήσει σε κάτι δικό του…»