Νικηφόρος Βρεττάκος - Η διανομή

Το πιθανότερο είναι πως δε θα με ρωτήσει κανείς
τί την έκαμα την ψυχή μου. Όμως, εγώ
χρωστώ μιαν απόκριση πριν κλείσω τον έμμετρο
μονόλογό μου.
Λοιπόν,
Την ψυχή μου την έκοψα με οδυνηρό ψαλίδι σε μικρά
φύλλα, μικρά χαρτιά, αστραπές μικρές
και τη μοιράζω στους περαστικούς.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Οδοιπορία, Ποιήματα 1967-1970 (1972) του Νικηφόρου Βρεττάκου

Όμορφα ημερολόγια για τη νέα χρονιά

Επετειακές εκδόσεις, φιλοτεχνημένες σελίδες και αστείες ατάκες. Από όλα έχουν τα φετινά ημερολόγια και εσείς μπορείτε να διαλέξετε αυτό που σας ταιριάζει καλύτερα. Το clickatlife.gr ξεχώρισε 6 από αυτά και μας τα προτείνει.

Η απάντηση της ποίησης σε όλα αυτά (ποιητικά βιβλία του 2014)

Κρίνοντας τόσο από τον αριθμό των ποιητικών βιβλίων που εκδόθηκαν μέσα στο έτος όσο και από την ποιότητα της γραφής πολλών εξ αυτών, η πολύμορφη κρίση μοιάζει, παραδόξως, να άγγιξε την ποίηση των ημερών μας με τον πιο γόνιμο και δημιουργικό τρόπο· ακόμη κι αν (ή ίσως γι’ αυτό ακριβώς) στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θεματοποιείται και δεν αντιμετωπίζεται ευθέως από τους σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Αλλιώς, ως γνωστόν, παίζεται το παιχνίδι της ποίησης.

Οι αποκλεισμένοι. Ή το σύστημα των μυρμηγκιών - Μαρία Σούμπερτ

Από τις Εκδόσεις Κριτική κυκλοφορεί το βιβλίο της Μαρίας Σούμπερτ, Οι αποκλεισμένοι. Ή το σύστημα των μυρμηγκιών.
Ένα νησί αποκλείεται από τον υπόλοιπο κόσμο πέντε μήνες το χρόνο.
Μια βιβλιοθήκη κληροδοτείται από τον μεγιστάνα του νησιού, τον μεγάλο ευεργέτη, ο οποίος με ύποπτο τρόπο το έσκασε όσο ήταν ακόμα νέος και έφυγε στην Αμερική για να φτιάξει την τύχη του. Ένας δήμαρχος συνωμοτεί με την βιβλιοθηκονόμο, για να αρχίσουν να διαβάζουν οι νησιώτες βιβλία. Ένας πρώην αναρχικός έχει βρει καταφύγιο στο νησί και στην καθημερινότητα του οικογενειακού μπακάλικου. Και στη μέση οι κάτοικοι του νησιού που έχουν να αντιμετωπίσουν τον πεντάμηνο αποκλεισμό μαζί με τις επιπτώσεις του διαβάσματος. Θα μπορέσει να επιβιώσει το νησί και η βιβλιοθήκη αυτό το χειμώνα;

Γεώργιος Σουρής - Ποιος είδε κράτος λιγοστό

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Τάσος Λειβαδίτης - Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Σαν σήμερα 28/12/2009 φεύγει από τη ζωή η Γαλάτεια Σαράντη, ελληνίδα συγγραφέας και πρώτη γυναίκα Ακαδημαϊκός.

Η Γαλάτεια Σαράντη γεννήθηκε στην Πάτρα. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο Πατρών. Λίγο πριν το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου όμως δεν αποφοίτησε, καθώς από νεαρή ηλικία αποφάσισε να αφοσιωθεί στη συγγραφή.

Νίκος Καββαδίας - Ἀθήνα 1943

Οἱ δρόμοι κόκκινες γιομάτοι ἐπιγραφὲς
τρανὰ τὴν ὥρα διαλαλοῦν τὴν ὁρισμένη.
Ἀγέρας πνέει βορεινὸς ἀπ᾿ τὶς κορφὲς
κι ἀργοσαλεύουνε στὰ πάρκα οἱ κρεμασμένοι.

Μὲς στὴν Ἀθήνα ὅλα τὰ πρόσωπα βουβὰ
καὶ περπατᾶν ἀργὰ στοὺς δρόμους «ἐν κινδύνῳ»
ὡς τὶς ἑφτὰ ποὺ θ᾿ ἀκουστεῖ «Σιστὰς Μοσκβὰ»
καὶ στὶς ὀχτὼ (βαλ᾿ τὸ σιγὰ) «Ἐδῶ Λονδίνο».

Φύσα ταχιὰ σπιλιάδα, φύσα βορεινή.
Γραῖγο μου κατρακύλα ἀπ᾿ τὴν Κριμαία.
Κατὰ τετράδας πᾶν στὸ δρόμο οἱ γερμανοὶ
κάτου ἀπὸ μαύρη, κακορίζικη σημαία.

Μήνα τὸ μήνα καὶ πληθαίνουν οἱ πιστοί,
ὥρα τὴν ὥρα καὶ φουντώνει τὸ μελίσι
ὡς τὴ στιγμὴ ποὺ μὲς στοὺς δρόμους θ᾿ ἀκουστεῖ
ἡ μουσικὴ ποὺ κάθε στόμα θὰ λαλήσει.

* Δημοσιεύτηκε στὸ παράνομο περιοδικὸ «Πρωτοπόροι»,
τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1943 μὲ τὸ ψευδώνυμο Ἀ. Ταπεινός.

Κώστας Καρυωτάκης - Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων

Από θεούς και ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν. τους απομένει
πλούτος ή ρίμα πλούσια κι αργυρή.
Οι Ουγκό με «Τιμωρίες» την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ’ναι. 

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι
και αν οι Μποντλαίρ εζήσανε νεκροί,
η Αθανασία τους είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
Και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που’ ναι.

Το σαράκι του Ρεμπώ - Μίλτος Πασχαλίδης

ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ - «ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ»

Πουλιέται το καθετί που (...) ούτε η αρετή ούτε το έγκλημα γευτήκαν, το καθετί που αγνοεί ο καταραμένος έρωτας και η κολασμένη τιμιότητα των όχλων. Το καθετί που ούτε ο χρόνος ούτε η επιστήμη μπορούν αναγνωρίσουν.
Πουλιούνται τα κορμιά χωρίς αξία, κάθε ράτσας, κάθε κόσμου, κάθε φύλου, κάθε καταγωγής! Τα πλούτη ξεπηδάν σε κάθε βήμα! Ξεπούλημα των διαμαντιών δίχως έλεγχο!
Πουλιέται η αναρχία για τους όχλους. Η μοναδική ικανοποίηση για τους ανώτερους ερασιτέχνες. Ο φριχτός θάνατος για τους πιστούς και τους εραστές!

Πουλιούνται οι κατοικίες και οι μεταναστεύσεις, σπορ και τέλειες ανέσεις κι ο θόρυβος, η κίνηση και το μέλλον που δημιουργούν!

Έρωτας, είναι του ενός ο βασανισμός - Κική Δημουλά

 
Το ότι υπάρχει ένας άλλος δίπλα σου, ότι ερήμην του σκέφτεσαι και δημιουργείς, είναι πάρα πολύ σπουδαίο.

Σαν σήμερα, 25 Δεκεμβρίου 1977 φεύγει από τη ζωή ο Τσάρλι Τσάπλιν.

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος - Ο χορός των σκύλων

Τα Χριστούγεννα δεν είναι εποχή, είναι συναίσθημα!

της Κατερίνας Μαλλιωτάκη
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ !
(Ε. ΦΕΡΜΠΕΡ)
Ήρθαν και πάλι Χριστούγεννα! Μπήκαν δειλά δειλά στην ζωή μας , με μυρωδιές από κουραμπιέδες και μελομακάρονα , με φωταγωγημένα δέντρα και  μελωδίες μαγικές.

Τίτος Πατρίκιος - Σε βρίσκει η ποίηση

Κικὴ Δημουλᾶ - Αὐτο-βιογραφικό

«Ἕνα βιογραφικὸ σημείωμα πρέπει, ἀφοῦ γραφτεῖ, νὰ μείνει ἐπ᾿ ἀρκετὸν καιρὸ κρεμασμένο στὸν ἀέρα ἀπὸ ἕνα τσιγκέλι αὐστηρότητας, ὥστε νὰ στραγγίξουν καλὰ τὰ στερεότυπα, οἱ ὡραιοποιήσεις, ἡ ρόδινη παραγωγικότης καὶ ὁ πρόσθετος ναρκισσισμός, πέραν ἐκείνου ποὺ ἐνυπάρχει στὴ φύση μιᾶς αὐτοπαρουσίασης.

Τάσος Λειβαδίτης, η ποίηση της ταπεινώσεως

Σκέφτομαι, μέρες που 'ναι, να σταθώ σε ένα ποιητικό αριστούργημα του Τάσου Λειβαδίτη, εκείνο το ποιητικό του κατόρθωμα «Ο τυφλός με το λύχνο», του 1983.

Αξέχαστος Δημήτρης Χορν! - Ο ηθοποιός

Νίκος Καββαδίας - Κι αὐτὸς χαμογελάει...

Γνωρίζω κάποιον κύριο ποὺ ἠλίθιο τὸν νομίζουν,
γιατὶ, παράξενα μιλεῖ κι ἕνα μονὸκλ φοράει,
γιατὶ, συχνάζει μ᾿ ἄσεμνες καὶ θλιβερὲς γυναῖκες
καὶ γιατὶ πάντα ὅτι τοῦ πεῖς αὐτὸς χαμογελάει.

Ποὺ στέκει ὧρες ἀμίλητος καὶ σὰν ἀφηρημένος,
καὶ ποὺ ὅταν, τί ἔχει τὸν ρωτοῦν οἱ φίλοι μ᾿ ἀπορία
αὐτὸς κυττάζοντας ἀλλοῦ ἀρχίζει νὰ διηγιέται
ἢ μίαν αἰσχρὴν ἢ μία πολὺ παράξενη ἱστορία.

Γιὰ μίαν ἑταίρα ὑστερικὴ ποὺ ζεῖ κι ὅλο πεθαίνει,
γιὰ ἕναν τρελλὸ ὅπου ζητάει νἅβρῃ τ᾿ ὄνειρό του,
γιὰ κάποιο γέρο ποὺ ἀγαπάει μ᾿ ἀνάστροφην ἀγάπη,
γιὰ μία γκριμάτσα τραγικὴ κάποιου χλωμοῦ Πιερρότου.

... Ξέρω ἕνα νέο ποὺ οἱ φίλοι του ἠλίθιο τὸν νομίζουν,
γιατὶ γιὰ πράγματα πολὺ περίεργα μιλάει
κι ὅσες φορὲς πασχίζουνε νὰ τόνε συμβουλεύσουν
κυττᾶ μὲ περιφρόνηση καὶ θλιβερὰ γελάει ...

ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΛΧΑΛΛΑΣ

* Δημοσιεύτηκε στὸ δεύτερο φύλλο τοῦ «Διανοούμενου»,
τὸν Δεκέμβρη τοῦ 1929, στὴν σελίδα 8.

Οιδίπους τυραννούμενος και άλλα ποιήματα - Νίκος Καρούζος

Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο του Νίκου Καρούζου«Οιδίπους τυραννούμενος και άλλα ποιήματα».

Μια τρύπα στον καιρό… κύριε Μάνο: Νέο cd από τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

  Ο νέος δίσκος του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με τίτλο «Μια τρύπα στον καιρό… κύριε Μάνο», κυκλοφορεί με την υπογραφή τουΜάνου Ελευθερίου και άλλων αξιόλογων συντελεστών.
  Ρεαλισμός, έρωτας, αυτογνωσία, όνειρο... Τέσσερις ενότητες μιας ζωής , τέσσερις ενότητες ενός μουσικού ταξιδιού, που αυτή τη φορά είχε συνοδοιπόρο τον Μάνο Ελευθερίου.
Που καταλήγει όλο αυτό; Σε Μια τρύπα στον καιρό… κύριε Μάνο.
  Δεκατρία καινούργια, ιδιαίτερα τραγούδια που ήρθαν για να πουν αυτά που πολλοί σκεφτόμαστε και δεν τολμάμε να πούμε. Τραγούδια που αφορούν όλους μας!
  Ο Μάνος Ελευθερίου όχι μόνο έδωσε στίχους για πέντε από τα τραγούδια του νέου δίσκου του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, έρχεται να συμμετάσχει σε αυτόν απαγγέλλοντας το κείμενό του «Θεατρικά Προγράμματα».

Νίκος Καββαδίας - Ἀγαπάω

Ἀγαπάω τ᾿ ὅτι θλιμμένο στὸν κόσμο.
Τὰ θολὰ τὰ ματάκια, τοὺς ἀρρώστους ἀνθρώπους,
τὰ ξερὰ γυμνὰ δέντρα καὶ τὰ ἔρημα πάρκα,
τὶς νεκρὲς πολιτεῖες, τοὺς τρισκότεινους τόπους.
Τοὺς σκυφτοὺς ὁδοιπόρους ποὺ μ᾿ ἕνα δισάκι
γιὰ μία πολιτεία μακρυνὴ ξεκινᾶνε,
τοὺς τυφλοὺς μουσικοὺς τῶν πολύβουων δρόμων,
τοὺς φτωχούς, τοὺς ἀλῆτες, αὐτοὺς ποὺ πεινᾶνε.
Τὰ χλωμὰ τὰ κορίτσια ποὺ πάντα προσμένουν
τὸν ἱππότην ποὺ εἶδαν μία βραδιὰ στ᾿ ὄνειρό τους,
νὰ φανῇ ἀπ᾿ τὰ βάθη τοῦ ἀπέραντου δρόμου.
Τοὺς κοιμώμενους κύκνους πάνω στ᾿ ἀσπρόφτερό τους.
Τὰ καράβια ποὺ φεύγουν γιὰ καινούρια ταξίδια
καὶ δὲν ξέρουν καλὰ -ἂν ποτὲ θὰ γυρίσουν πίσω
ἀγαπάω, καὶ θά ῾θελα μαζί τους νὰ πάω
κι οὔτε πιὰ νὰ γυρίσω.

Νίκος Εγγονόπουλος - Νέα περί του θανάτου του Ισπανού ποιητού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Αυγούστου 1936 μέσα στο χαντάκι του Καμίνο Ντε Λα Φουέντε

...una acciόn vil y disgraciado
η τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να πεθάνουμε

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ-Πλάγιος τρόπος

ποίημα της Κικής Δημουλά από τη συλλογή "Επί τα ίχνη" (1963)
Ακούγεται το κομμάτι "Funky beep" του Κωνσταντίνου Βήτα από το album με το soundtrack της παράστασης του Δημήτρη Παπαϊωάννου "2" (2006)

...παλιάτσος λέγεται η τέχνη να βαλσαμώνεις τις πληγές μ' ένα χαμόγελο!!

12 καθημερινές συμβουλές του ποιητή Νίκου Καρούζου

Ο Νίκος Καρούζος στο ημιϋπόγειό του στα Εξάρχεια
Ενα δακτυλόγραφο του Καρούζου, με την αφιέρωση "Στον Ηλία Πετρόπουλο". Δημοσιεύτηκε σαν χθές, 17 Δεκεμβρίου 1994, στην Ελευθεροτυπία. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος "Οιδίπους τυραννούμενος και άλλα ποιήματα".

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου - Ως την επόμενη πτήση

 

Ως την επόμενη πτήση 

χτίζε τον πύργο σου

μέτρα τις πολεμίστρες του

το πλάτος της τάφρου

τις αποστάσεις των φρουρών

και στα βαθειά του υπόγεια

κράτα καλά κρυμμένα τα φτερά.

Από τη συλλογή Κυκλικά (1982)

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία - Μιχάλης Γκανάς

 
Από τις εκδόσεις Μελάνι κυκλοφορεί το βιβλίο Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Μιχάλη  Γκανά.Η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» είναι ένα ποίημα για τη σχέση ενός παιδιού, που δεν είναι πια παιδί, με τον πατέρα του. Μια σχέση δύσκολη «που χτίστηκε σιγά σιγά με όλα τα υλικά και δίχως λόγια».
Το ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στη συλλογή Γυάλινα Γιάννενα,1989.
 
Τώρα εκδίδεται μόνο του, μαζί με ένα σχόλιο του ποιητή, για να συναντήσει παλαιούς και νέους αναγνώστες.

Charles Bukowski - Η ζωή και τα πρέπει

Η ζωή είναι περίεργη καθώς την ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα.
Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή.

Μανώλης Αναγνωστάκης - Δρόμοι παλιοί

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Θάνος Ανεστόπουλος - Παράθυρα

Ανοίξτε τα κορμιά με τα νύχια
ανοίξτε το φλασκί με το γλυκό κρασί
ανοίξτε τα βλέφαρα πόρτες
ανοίξτε τ'ανοιχτά παράθυρα
ανοίξτε τα λειψά και μισοφώτιστα δωμάτια
ανοίξτε τις σιωπές
ανοίξτε τα ουράνια τοπία
ανοίξτε τις υπέροχες μήτρες
ανοίξτε τα καλαίσθητα λευκώματα
ανοίξτε τις κάμαρες των αναμνήσεων
ανοίξτε τα πρόσχαρα κελλάρια
ανοίξτε τις παράφωνες νότες
ανοίξτε τα τριαντάφυλλα των γιορτινών αποφοιτήσεων
ανοίξτε τις πέτρινες μοναξιές
ανοίξτε το λιβάνι και την σμύρνα
ανοίξτε τις μορφές του φθινοπωρινού ύπνου
ανοίξτε τα τσακισμένα μυστικά
ανοίξτε τις ψευδείς ευδιακρισίες
ανοίξτε τις απαγορευμένες πλατείες
ανοίξτε τους πόνους της ίασης

Αργύρης Μαρνέρος - Τώρα

Τώρα που φοράτε τα γιορτινά σας
Τώρα που περνάτε έξω
Απ’ το ορφανοτροφείο
Τρελοκομείο
Γηροκομείο
Νοσοκομείο
Κρεμάστε την αγάπη σας
Σαν το σαλάμι αέρος
Πάνω στα κάγκελα
Κι ύστερα πάτε στο σπίτι σας
Φάτε το βραδινό σας
Και μη ξεχάστε προπαντός
Να κάντε το σταυρό σας.

Από την ποιητική τριλογία (1972-1980) Χειροκροτήστε (1980)

Σαν σήμερα στις 20 Δεκεμβρίου του 1968 φεύγει από τη ζωή ο αμερικανός συγγραφέας Τζον Ερνστ Στάινμπεκ (John Ernst Steinbeck)

Ο κορυφαίος αμερικανός συγγραφέας Τζον Ερνστ Στάινμπεκ (John Ernst Steinbeck) γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1902, στο Σαλίνας της Καλιφόρνια. Τα πρώιμα έργα του είναι τοποθετημένα εκεί, στην Κοιλάδα του Σαλίνας, την εύφορη αγροτική περιοχή κοντά στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Το άγαλμα της Βορείου Ηπείρου στην οδό Τοσίτσα

Η σύγχρονη Αθήνα μισεί τα αγάλματά της. Τα μισεί επειδή οι Αθηναίοι αγνοούν την ιστορία τους. Για το λόγο αυτό φέρονται σε αυτά όπως φέρθηκαν οι Έρουλοι και οι Βάνδαλοι. Απόδειξη αποτελεί το άγαλμα «Ήπειρος» στην πεζοδρομημένη οδό Τοσίτσα.

Κική Δημουλά - Άφησα να μην ξέρω

Aπό τον κόσμο των γρίφων
φεύγω ήσυχη.
Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα:
δεν έλυσα κανένα.
Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν
πλάι στα παιδικά μου χρόνια:
έχω ένα βαρελάκι που 'χει δυο λογιών κρασάκι.
Tο κράτησα ώς τώρα
αχάλαστο ανεξήγητο,
γιατί ώς τώρα
δυο λογιών κρασάκι
έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν.
Συμβίωσα σκληρά
μ' έναν ψηλό καλόγερο που κόκαλα δεν έχει και δεν τον ρώτησα ποτέ
ποιας φωτιάς γιος είναι,
σε ποιο θεό ανεβαίνει και μου φεύγει.

Νικηφόρος Βρεττάκος - Οι μικροί γαλαξίες

Πάνε κι έρχονται οἱ άνθρωποι πάνω στὴ γή.
Σταματάνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ένας
αντίκρυ στὸν άλλο, μιλούν μεταξύ τους.
Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν
σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται.
Όμως, ἐσύ,
δὲ λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες
μὲς απὸ μένα, κάτω απ᾿ τα τόξα μου,
όπως κι εγώ: προχώρησα ισα, μὲς απὸ σένα,
κάτω απ᾿ τὰ τόξα σου. Σταθήκαμε ὁ ένας μας
μέσα στὸν άλλο, σὰ νάχαμε φτάσει.
Βλέποντας πάνω μας δυὸ κόσμους σὲ πλήρη
λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι
κάτω απ᾿ τὴ θέα τους
Ήσουν νερό,
κατάκλυσες μέσα μου όλες τὶς στέρνες.
Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες. Όλες
οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα
δίχτυ ποὺ λάμπει: στὰ πόδια, στὰ χέρια,
στὸ στήθος, στο μέτωπο.
Τ᾿ άστρα τὸ βλέπουνε, ότι:
δυὸ δισεκατομμύρια μικροὶ γαλαξίες και πλέον
κατοικούμε τὴ γή.

Οταν η Μουσική της Ποίησης ανακαλύπτεται.... τότε τα πράγματα είναι πολύ εύκολα για τον συνθέτη....

Όταν η μουσική ερωτεύεται την ποίηση

Ο συνθέτης Γιώργος Καζαντζής παρουσίασε χθες στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Μικρή Σουίτα”, με μουσική επάνω σε ποιήματα της Κικής Δημουλά, τα οποία διαβάζει η ίδια.

Νικηφόρος Βρεττάκος - Αν δεν μου ‘δινες την ποίηση Κύριε

Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.
Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.
Ενώ τώρα ευτύχησα να ’χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημός μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.
Λοιπόν; Πως σου φαίνονται; Είδες
τα στάχυα μου, Κύριε; Είδες τ’ αμπέλια μου;
Είδες τι όμορφα που πέφτει το φως
στις γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι  έχω ακόμη καιρό!

Τριβιζάς… σε παγκόσμια πρώτη

Από τις 18 μέχρι και τις 30 Δεκεμβρίου τα μάγια θα τυλίξουν τη σκηνή της αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής, με την παρουσίαση του έργου του Ευγένιου Τριβιζά «Δώδεκα παρά Δώδεκα», με τη μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου και τη σκηνοθεσία του Φωκά Ευαγγελινού.
Λίγα λόγια για το έργο

Κική Δημουλά - Εν πτωχεύσει

Είμαι σχεδόν χωρίς επάγγελμα τώρα.
Νεότερη
κατασκεύαζα κυρίως διαμαρτυρίες.
Αλλά και μεταχειρισμένες καταστάσεις
μάζευα
που μεταποιούσα εύκολα
σε πρωτοτυπίες και παραφορές.
Στρωμένη δουλειά.
Ευπορούσα.
Τώρα επιδίδομαι στο άσκοπο.
Ίσα-ίσα τα προς το ζειν :
επιβαίνω του άνεργου χρόνου μου
κι εκτελώ μικρά δρομολόγια
για λίγη αναδρομή
στα εύκρατα της νεότητός μου
επαγγέλματα ...
Από τη συλλογή Ερήμην (1958)

Ας επιστρέψουμε στην Οδό Ονείρων - Αξέχαστος Μάνος Χατζηδάκις

Σαν σήμερα 18 Δεκεμβρίου 1911 γεννιέται ο Ζιλ Ντασέν (Jules Dassin)

Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, σύζυγος της Μελίνας Μερκούρη. Οι ταινίες του εκτείνονται από το αστυνομικό γκανγκστερικό φιλμ νουάρ ως τον κοινωνικό ρεαλισμό και τον λυρικό εξπρεσιονισμό.

Γιώργος Παπούλιας - Τους ερωτύλους σώσον Κύριε

 Ποιοι είναι αυτοί οι καπεταναίοι
και προς τα πού μας ταξιδεύουν;
λεηλατώντας τις ουτοπίες μας
ποιοι διώκουν την προσδοκία
από τα πρωϊνά των ανθρώπων
για να φτωχαίνουνε τα όνειρα
ποιοι είναι οι αρχιτέκτονες του τοπίου
που γιομίζουν το σακίδιό μας
ώρα μεσάνυχτα με πέτρες
για να ματώνουμε τη μέρα
ποιοι μας καίνε τους στίχους
να μην αλληλογραφούμε
και ποιοι είν’ αυτοί επιτέλους
που αλλοιώνουν τον τρυφερό λόγο
να μην αγαπιόμαστε;
από συλλογή: «Έρως ημίν»
Πηγή: www.notospress.gr

Business Insider - Τα 30 βιβλία που άλλαξαν τον κόσμο (ανάμεσά τους δύο ελληνικά)

Τα 30 βιβλία που άλλαξαν την ιστορία του κόσμου παρουσιάζει το περιοδικό Business Insider και τοποθετεί ανάμεσά τους

Μάνος Χατζιδάκις - Κεμάλ

Οδυσσέας Ελύτης - Με την πρώτη σταγόνα της βροχής

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Νίκος Ερηνάκης - Είναι καιρός η ποίηση να προτείνει

Πέρα από την μεταμοντέρνα κριτική και ειρωνεία, στόχος της ποίησης είναι η ανάπτυξη ενός νέου φαντασιακού. Είναι καιρός η ποίηση να προτείνει. Να σταματήσει να ακολουθεί τη ζωή και να πείσει τη ζωή να ακολουθήσει. 
Με γοητεύει η ένταση ανάμεσα στο κενό και την ελευθερία, μία ποίηση που το μόνο ιδανικό που αναγνωρίζει είναι η αυθεντικότητα και η ομορφιά. Μακριά από την επιστροφή του παραλόγου, αλλά κοντά στην αναδιαμόρφωση του λογικού. Πρέπει να δημιουργηθεί το εύρος. Να διασχίσουμε την παύση. Να επιτύχουμε την ταύτιση της ποιητικής σκέψης με τη στοχαστική ποίηση. Μία παράσταση του απόλυτου σ’ ένα παιχνίδι θνησιμότητας. Μία νέα ευαισθησία προερχόμενη και στοχευμένη στην ολότητα του σημείου.

Ανακοινώθηκαν οι βραχείς κατάλογοι των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας

Ανακοινώθηκαν οι βραχείς κατάλογοι για τα Κρατικά Λογοτεχνικά βραβεία, Διηγήματος - Νουβέλας, Μυθιστορήματος, Ποίησης, Δοκιμίου - Κριτικής, Πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, Χρονικού - Μαρτυρίας.
Ανά κατηγορία οι βραχείες λίστες έχουν ως εξής:

Σεφέρης Γιώργος - Άρνηση

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι·
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της·
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβύστηκε η γραφή.
Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1972)

Σαν σήμερα πριν από 41 χρόνια φεύγει από τη ζωή ο Κώστας Βάρναλης...

    O Κώστας Βάρναλης (Πύργος Βουλγαρίας 1884- Αθήνα 1974) ήταν Έλληνας λογοτέχνης.
   Έγραψε ποιήματα, αφηγηματικά έργα,  κριτική και μεταφράσεις.
Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης του Λένιν.
    Γεννήθηκε στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας το 1884, όπου βίωσε το κλίμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.
Το επίθετό του, αν όχι καλλιτεχνικό δηλώνει καταγωγή από τη Βάρνα όπου έμεναν πολλοί Έλληνες. (Το επίθετο του πατέρα του ήταν Μπουμπούς.)
     Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και συνέχισε την εκπαίδευσή του στα Ζαρίφεια διδασκαλεία της Φιλιππούπολης και έπειτα με την υποστήριξη του Μητροπολίτη Αγχιάλου ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει Φιλολογία όπου και πήρε μέρος στη διαμάχη για το Γλωσσικό Ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών.

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ - Κτίσται

Η Πρόοδος οικοδομή είναι μεγάλη - φέρει
καθείς τον λίθον του· ο εις λόγους, βουλάς, ο άλλος
πράξεις - και καθημερινώς την κεφαλήν της αίρει
υψηλοτέραν. Θύελλα, αφνίδιός τις σάλος
εάν επέλθη, σωρηδόν οι αγαθοί εργάται
ορμώσι και το φρούδον των υπερασπίζοντ' έργον.
Φρούδον, διότι καθενός ο βίος δαπανάται
υπέρ μελλούσης γενεάς, κακώσεις, πόνους στέργων,
ίνα η γενεά αυτή γνωρίση ευτυχίαν
άδολον, και μακράν ζωήν, και πλούτον, και σοφίαν
χωρίς ιδρώτα ποταπόν, ή δούλην εργασίαν.
Αλλ' η μυθώδης γενεά ουδέποτε θα ζήση·
η τελειότης του αυτή το έργον θα κρημνίση
κ' εκ νέου πας ο μάταιος κόπος αυτών θ' αρχίση.

Κική Δημουλά - Η ατελής προδοσία

Δέ θυμάμαι άν φεύγοντας μου έδωσες
το σεσημασμένο φιλί.
Είπες μόνο φεύγω για λόγους αναψυχής
αφήνω ανοιχτή την πόρτα της προδοσίας
θα επιστρέψω εξ' ολοκλήρου
αυτό ναι, το θυμάμαι καλά
κεντήθηκε με καυτή βελόνα
τατουάζ ανεξίτηλο στην παρειά μου.
Ξέρεις τι είναι προδοσία;
Η ανάγκη φυγής που κυριεύει
κάθε σώμα
καθηλωμένο στην ίδια κουραστική στάση
όπως είναι η στάση της πίστης

Κική Δημουλά - Φωτογραφία 1948

Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε κῆπος κάποτε.
Στὸ ἄλλο χέρι
κρατῶ πέτρα.
Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση.
Ὑπόνοια καμιὰ
ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις,
προγεύομαι ἄμυνες.
Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου
πέρασε ἄγνοια κάποτε.

Γιάννης Ρίτσος - Πως γράφω...

Γουέντι Κόουπ - Λουλούδια

Κάποιοι άνδρες δεν το σκέφτονται, λοιπόν.
Εσύ όμως ναι: ερχόσουν κι μού έλεγες ότι σχεδόν
Μου αγόρασες λουλούδια αλλά
Κάτι είχε πάει στραβά.

Το ανθοπωλείο ήταν κλειστό. Ή απλά αμφέβαλες-
Με σκέψεις που το δικό σου, το δικό μου το μυαλό,
Ανακαλύπτουν συνεχώς. Σκέφτηκες κι ανέβαλες,
Πως δεν θα ήθελα τα άνθη σου· φοβάμαι.

Τότε, είχα χαμογελάσει και σε αγκάλιασα, θυμάμαι.
Τώρα μονάχα να χαμογελώ μπορώ.
Αλλά δες, τα λουλούδια που σχεδόν έφερες εδώ
Άντεξαν όλον τούτο τον καιρό.

(Μτφ.: Θοδωρής Ρακόπουλος)

Νίκος Καββαδίας - Στὸν τάφο τοῦ Ἐπονίτη

Ἐπέταξα τὴ σάκα μου καὶ τρέχω μὲ τουφέκια
Μικρούλης φαίνομαι Ἀδερφέ, τὸ μάτι δὲν μὲ πιάνει.
Στὴ μάχη ὅμως κουβάλησα χιλιάδες τὰ φουσέκια
κι ἀκόμα μ᾿ εἶδαν Γερμανοὺς νὰ στρώνω στὸ ρουμάνι.
Στὴ γειτονιὰ μὲ ξέχασε τὸ τόπι, τὸ ξυλίκι.
Καὶ μοναχὰ ποὺ πέρναγα μὲ τὸ χωνὶ στὸ στόμα.
Παιδί! Μὰ μὲ λογάριασαν οἱ λυσσασμένοι λύκοι.
Τεράστιο τὸ κουράγιο μου. Καὶ ποῦ νὰ δεῖς ἀκόμα.
Μία μέρα μᾶς μπλοκάρανε. Δυὸ ἐμεῖς καὶ αὐτοὶ σαράντα.
Σφαίρα τὴ βρῆκε τὴν καρδιὰ πού ῾μοιαζε μὲ γρανίτη.
Σὲ μία γωνιὰ μὲ θάψανε χωρὶς ἀνθούς, μὰ πάντα
Σὰ ρόδο θὰ μοσκοβολάει ὁ τάφος τοῦ Ἐπονίτη.

* Δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ «Νέα Γενιά»
χρόνος 3ος, ἀρ. φύλλου 51, 15 Ἰουνίου 1945.

Η μπαλάντα της Μαρίας Πολυδούρη - Σταύρος Κουγιουμτζής

ΠΟΝΟΣ... ΠΟΝΟΣ... – Μαρία Πολυδούρη

Πόνος... Πόνος... Δὲ φτάνει πιὰ τὸ δάκρι
κι᾿ ὁ στεναγμός- δὲ φτάνει, δὲν ξεσπᾶ.
Ἀλλόφρονο πουλὶ πετιέται ἡ σκέψη
καὶ δέρνει τὰ φτερά του καὶ τὰ σπᾶ.

Αἷμα ὁ ἱδρὼς τῆς ἀγωνίας. Βαφήκαν
οἱ κρόταφοι σὲ ρόδα τραγικά.
Φαρμάκι μέσ᾿ στὶς φλέβες τριγυρνοῦνε
μιᾶς δυνατῆς ζωῆς τὰ μυστικά.

Τοῦ μαρτυρίου ἡ σιδερένια ρόδα
γυρίζει τὴ στροφή της τὴ στερνή.
Ἡ Γνώση παραστέκει νικημένη.
Ἡ Ἀγάπη ἀπαρηγόρητα θρηνεῖ.

Κώστας Βάρναλης - Τρεῖς θάνατοι

  Ζηλεύω σου τὸ θάρρος, Καρυωτάκη,
νὰ σμπαραλιάσεις τὴν τρανὴ καρδιά,
καὶ τὴν κακοτυχιά σου, Ὀλύμπιε Τάκη,
νὰ σὲ πάρουν τὰ κύματα βαθιά.

Μὲ πάει γελώντας ὁ Χάρος στὰ ἑκατό μου,
σιχάθηκα τὸν ἄχαρο ἑαυτό μου.
Σπλαχνίσου με, καταραμένε Χάρε,
κι ἂν ὄχι ἐμέ, τὴ θύμησή μου πᾶρε.

Ὅσο τὰ περασμένα ἀνακαλῶ,
τόσο δὲ βρίσκω τίποτα καλό.
Πόνοι, ἀρρώστιες, μὲ κάναν μοιρασιά,
μὰ θὰ πάω μονάχα ἀπὸ σιχασιά.

Μάνος Ελευθερίου - `Τα λόγια και τα χρόνια`

Ποίηση: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Χαράλαμπος Γαργανουράκης

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ– ‘Νίκος Πλουμπίδης’

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς.
Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια,
από συμπόσια και ξενύχτια ποιητών,
τα ψιθυρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ.
Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.

ΜΑΡΑΜΠΟΥ- ΞΕΜΠΑΡΚΟΙ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΙΚΡΟΦΩΝΑ)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ - ΜΑΡΑΜΠΟΥ

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.
Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό,
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.
Ακόμα, λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ,
που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.

...αφού, κατά λάθος, ο κόσμος είναι μια ποίηση...

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Ο Τίτος Πατρίκιος απαγγέλει: "Σε βρίσκει η ποίηση"

Τίτος Πατρίκιος - Οφειλή

Μέσα από τόσο θάνατο που έπεσε και πέφτει,
πολέμους, εκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι άλλο θάνατο
αρρώστεια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,
δολοφονίες από πληρωμένους εχθρών και φίλων,
συστηματική υπόσκαψη κ' έτοιμες νεκρολογίες
είναι σα να μου χαρίστηκε η ζωή που ζω.
Δώρο της τύχης, αν όχι κλοπή απ' τη ζωή άλλων,
γιατί η σφαίρα που της γλύτωσα δε χάθηκε
μα χτύπησε το άλλο κορμί που βρέθηκε στη θέση μου.
'Ετσι σα δώρο που δεν άξιζα μου δόθηκε η ζωή
κι όσος καιρός μου μένει
σαν οι νεκροί να μου τον χάρισαν
για να τους ιστορήσω.

(από τη συλλογή "Μαθητεία 1952-1962", Πρίσμα, 1978)

Γιάννης Ρίτσος - Το νόημα της απλότητας

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ - ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΩΠΑΙΝΕΙ

Το σούρουπο έχει πάντα τη θλίψη
ενός ατέλειωτου χωρισμού
Κι εγώ έζησα σε νοικιασμένα δωμάτια
με τις σκοτεινές σκάλες τους
που οδηγούνε
άγνωστο που...
Με τις μεσόκοπες σπιτονοικοκυρές
που αρνούνται
κλαίνε λίγο
κι ύστερα ενδίδουν
και τ' άλλο πρωί,
αερίζουν το σπίτι
απ' τους μεγάλους στεναγμούς...
Στα παλαιικά κρεβάτια
με τα πόμολα στις τέσσερις άκρες
πλάγιασαν κι ονειρεύτηκαν
πολλοί περαστικοί αυτού του κόσμου
κι ύστερα αποκοιμήθηκαν
γλυκείς κι απληροφόρητοι
σαν τους νεκρούς στα παλιά κοιμητήρια
Όμως εσύ σωπαίνεις...
Γιατί δε μιλάς;
Πες μου!
Γιατί ήρθαμε εδώ;
Από που ήρθαμε;
Κι αυτά τα ιερογλυφικά της βροχής πάνω στο χώμα;
Τι θέλουν να πουν;
Ω, αν μπορούσες να τα διαβάσεις!!!
Όλα θα άλλαζαν...
Όταν τέλος, ύστερα από χρόνια ξαναγύρισα...
δε βρήκα παρά τους ίδιους έρημους δρόμους,
το ίδιο καπνοπωλείο στη γωνιά...
Κι ολόκληρο το άγνωστο
την ώρα που βραδιάζει...

Ντίνος Χριστιανόπουλος - Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας

Ποίηση: Ντίνος Χριστιανόπουλος 
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος 
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος 

Κώστας Καρυωτάκης - Κυριακή

Ο ήλιος ψηλότερα θ’ανέβει
σήμερα που `ναι Κυριακή
φυσάει τ’αγέρι και σαλεύει
μια θυμωνιά στο λόφο εκεί
Τα γιορτινά θα βάλουν όλοι
θά `χουν ανάλαφρη καρδιά
κοίτα στον δρόμο τα παιδιά
κοίταξε τ’ άνθη στο μπαλκόνι
Άκου οι καμπάνες πως χτυπάνε
είν’ ο Θεός αληθινός
πέρα στα σύννεφα σκορπάνε
και μεγαλώνει ο ουρανός
Άσε τον κόσμο στην χαρά του
κι έλα καρδιά μου να σου πω
ένα τραγούδι χαρωπό
ένα τραγούδι του θανάτου