Η Γαλάτεια Σαράντη γεννήθηκε στην Πάτρα. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο Πατρών. Λίγο πριν το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου όμως δεν αποφοίτησε, καθώς από νεαρή ηλικία αποφάσισε να αφοσιωθεί στη συγγραφή.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1945 με τη δημοσίευση του διηγήματος "Το κάστρο" στο περιοδικό "Νέα Εστία". Ακολούθησαν νέες δημοσιεύσεις διηγημάτων, καθώς και της νουβέλας "Το βιβλίο του Γιοχάνες και της Μαρίας", που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Το 1947 κυκλοφόρησε η νουβέλα της "Το βιβλίο της Χαράς" μαζί με το διήγημα "Νάρκες". Το έργο της Σαράντη είναι κυρίως πεζογραφικό, ασχολήθηκε ωστόσο και με τη λογοτεχνική μετάφραση. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ομάδας των 12 (για την "Επιστροφή"), το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος ( για "Το Παλιό μας σπίτι"), το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (για το "Να θυμάσαι τη Βίλνα"), το Βραβείο Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (για τις "Ρωγμές") και το Βραβείο Παιδικού Μυθιστορήματος του Ι. Δ. Κολλάρου (για το "Χαράζει η λευτεριά"). Κατά καιρούς, η Γαλάτεια Σαράντη συνεργάστηκε με την κρατική ραδιοφωνία σε λογοτεχνικές εκπομπές, καθώς και με αρκετά λογοτεχνικά περιοδικά. Έργα της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά, σουηδικά, ουγγρικά, ρουμανικά, πολωνικά, ισπανικά.
Το λογοτεχνικό έργο της Γαλάτειας Σαράντη χαρακτηρίζεται από στέρεη δομή και περιορισμένη εξωτερική δράση, έμφαση στην ψυχογραφία των προσώπων και αγωνιώδη αναζήτηση του νοήματος της ανθρώπινης μοίρας. Μέσα από τη λεπτά επεξεργασμένη γραφή της και την έμμεση κατάθεση του θεωρητικού και ιδεολογικού προβληματισμού της, η Σαράντη στρέφεται κυρίως στο συναισθηματικό κόσμο των ηρώων της, όπως αυτός διαμορφώνεται και εκφράζεται στα πλαίσια του εκάστοτε κοινωνικού περίγυρου. Το 1997 αναγορεύτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και έγινε η πρώτη ελληνίδα ακαδημαϊκός. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 2009.
1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Γαλάτειας Σαράντη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Σαράντη Γαλάτεια», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Γαλάτεια Σαράντη», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως την δικτατορία του ’67Ζ΄,σ.100-122. Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και Ζήρας Αλέξης, «Σαράντη Γαλάτεια», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό9α’. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
• Βαρίκας Βάσος, «Νέα πεζογραφήματα. Γαλάτειας Σαράντη: Χρώματα εμπιστοσύνης – Γερ.Χυτήρη: Το μεγάλο δρυ», Συγγραφείς και κείμεναΑ΄· 1961-1965, σ.119-121. Αθήνα, Ερμής, 1975 (πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα Το Βήμα, 25/11/1962).
• Βαρίκας Βάσος, Συγγραφείς και κείμεναΒ΄ · 1961-1965, σ.105-109. Αθήνα, Ερμής, 1980.
• Δασκαλόπουλος Δημήτρης, «Γαλάτεια Σαράντη», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως την δικτατορία του ’67Ζ΄,σ.100-122. Αθήνα, Σοκόλης, 1988.
• Ζήρας Αλέξης, «Σαράντη Γαλάτεια», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό9α’. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.
• Θρύλος Άλκης, «Γαλάτεια Σαράντη», Η Βραδυνή, 7/1/1963.
• Κοτζιάς Αλέξανδρος, Μεταπολεμικοί πεζογράφοι · Κριτικά κείμενα, σ.144-150. Αθήνα, Κέδρος, 1982.
• Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Γαλάτεια Σαράντη», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας κριτικός οδηγός, σ.206-207. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
• Μαργώνης Κώστας, «Η ζωή, μόνο η ζωή είναι το χρέος μας», Διαβάζω38, 1/1981, σ.58-59.
• Μαστροδημήτρης Π.Δ., «Χρόνος Χαμένος και κερδισμένος στο μυθιστόρημα της Γαλ.Σαράντη Τα νερά του Ευρίπου», Νέα Εστία137, 1/1/1995, ετ.ΞΘ΄, αρ.1620, σ.31-36.
• Μερακλής Μ.Γ., Η σύχγρονη ελληνική λογοτεχνίαΙΙ: Πεζογραφία, σ.46-48. Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινίδης, 1971.
• Μερακλής Μ.Γ., Προσεγγίσεις στην ελληνική πεζογραφία (Ο αστικός χώρος), σ.150-154. Αθηνα, Καστανιώτης, 1986.
• Μερακλής Μ.Γ., «Γαλάτειας Σαράντη: Το ποτάμι», Νέα Εστία134, ετ.ΞΖ΄, 15/9/1993, αρ.1589, σ.1239-1240.
• Μόσχος Ε.Ν., «Γαλάτεια Σαράντη: Ελένη», Νέα Εστία114, ετ.ΝΖ΄, 1η/9/1983, αρ.1348, σ.1105-1106.
• Μόσχος Ε.Ν., «Γαλάτειας Σαράντη: Τα νερά του Ευρίπου», Νέα Εστία126, ετ.ΞΓ΄, 1η/7/1989, αρ.1488, σ.892-893.
• Παγανός Γιώργος, Η νεοελληνική πεζογραφία · Θεωρία και πράξη, σ.267-271. Αθήνα, Κώδικας, 1983.
• Σαχίνης Απόστολος, «Νέοι πεζογράφοι», Είκοσι χρόνια νεοελληνικής πεζογραφίας 1945-1965, σ.92-104. Αθήνα, Εστία, 1965.
• Σαχίνης Απόστολος, Μεσοπολεμικοί και μεταπολεμικοί πεζογράφοι, σ.127-133. Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινίδης, 1979.
• Σαχίνης Απόστολος, Τετράδια κριτικής. Τέταρτη σειρά, σ.208-213. Αθήνα, Εστία, 1985.
• Χατζίνης Γιάννης, Νέα Εστία81, ετ.ΜΑ΄, 15/3/1967, αρ.953, σ.416-417.
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)
Ι.Διηγήματα
• Χρώματα εμπιστοσύνης. Αθήνα, Φέξης, 1962.
• Να θυμάσαι τη Βίλνα. Αθήνα, Βάκων, 1972.
• Ελένη· Διηγήματα· Εξώφυλλο Εργοτέλη Λουκάκη. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1982.
• Το ποτάμι. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1992.
ΙΙ.Νουβέλες
• Το βιβλίο της Χαράς (μαζί και το διήγημα Νάρκες). Αθήνα, Άλφα, 1947.
• Το βιβλίο του Γιοχάνες και της Μαρίας. Αθήνα, 1952.
ΙΙΙ.Μυθιστορήματα
• Πασχαλιές. Αθήνα, Άλφα, 1949.
• Επιστροφή. Αθήνα, 1953.
• Το παλιό μας σπίτι. Αθήνα, 1959.
• Τα όρια. Αθήνα, Βάκων, 1966.
• Ρωγμές. Αθήνα, Εστία, 1979.
• Τα νερά του Ευρίπου. Αθήνα, Εστία, 1988.
• Υπόμνημα. Αθήνα, 1996.
ΙV. Παιδική λογοτεχνία
• Στα χρόνια του Παύλου Μελά· Το λιοντάρι και το φίδι. Αθήνα, Μ.Πεχλιβανίδης, 1962.
• Χαράζει η λευτεριά ·Οι μπαρουτόμυλοι της Δημητσάνας Αθήνα, Εστία, 1971.
V. Μεταφράσεις
• Αιμίλιαν Στάνεφ, Κλέφτης στις ροδακινιές (από τα γαλλικά).
• Μάγδα Ζαμπό, Το ελαφάκι (από τα γαλλικά).
VΙ. Θέατρο
• Μια χούφτα χώμα.
• Οι δείχτες του ρολογιού.
Πηγή: www.ekebi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου