Φιλίες κι έρωτες συντριμμένοι, οικτρά ναυάγια σχέσεων
που πίστεψα ιδανικές, κουρέλια ανθρώπινης ζεστασιάς-
κι είναι πια τόσο μάταιο ν’ αναζητάω αιτίες,
να επανέρχομαι σ’ ευθύνες, ν’ αντιδικώ με τους νεκρούς μου,όταν κι εγώ συνέργησα στο θάνατό τους, όταν κι εγώ
έτσι νεκρός που σάπισε και βρώμισε απόμεινα γι’αυτούς…
Όλους μας έφθειρε η ανέξοδη αγάπη.
(Μαθητεία Ξανά 1959-1962)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου