Κική Δημουλά - Μισό φεγγάρι

Βλέπω ένα γούβωμα βαθύ.
Ποιό χέρι αρπακτικό
μπήκε πήρε πολύ έφυγε
και δεν πρόφτασα;

Άραγε σε ποιό όνειρο ανέθεσα
του όλου τη φύλαξη
και το πήρε ο ύπνος;
Ακούω το νυχτολούλουδο
σαν κούκος ρολογιού
πετάγεται έξω απ΄ το άρωμά του
φωνάζοντας
νύχτωσε βγες να δεις
και είδα να χαράζεται ψηλά
ένα μισό και ούτε φεγγάρι
σα μαχαιριά σε υπερφυσικό θεού σαγόνι

ή μάλλον σαν φιλιού το κάτω χείλος
και το επάνω να φιλάει το σκοτάδι
-ποιός και σε ποιόν μισοείπε:
αν είναι αργά κοιμήσου στο κρεβάτι μου εσύ
κι εγώ στον καναπέ.
Αχ,υπομνηστικό φεγγάρι
στέκεις εκεί πάνω σα μισή ωραιότητα
και σαν ολόκληρη ευκαιρία
κοιτάζοντάς σε να μετρώ
πόσα μισά δεν πρόλαβα ν΄αφήσω.
Από την ποιητική συλλογή ‘’Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως’’